‘Dit is nou het schilderij van de tijger. Ik heb zóveel steun aan dit beeld. Ik voel me steviger in het contact met mijn baas en ook in andere situaties helpt het me om wat meer zelfvertrouwen te voelen.’
Enthousiast toont Pien het schilderij. Ik vraag of ze naast dit beeld van de tijger nog meer hulpbronnen heeft in moeilijke situaties. ‘Ja, wandelen in de natuur, delen met vriendinnen, mijn humor.’ Ze is even stil en vervolgt: ‘Alleen mijn angst… Soms lijkt het alsof die toeneemt als ik wat assertiever word. Soms ben ik bijvoorbeeld bang dat ik mijn baan verlies.’
‘Hoeveel procent van de angstgevoelens kan je op dit moment toelaten zonder dat je in paniek raakt?’ Ik zie de worsteling van Pien. En ineens zegt ze: ‘30%.’ Zwijgend nemen we allebei een slokje van onze thee. ‘Waar in je lichaam voel je die 30% angst?’ Pien legt haar hand op haar buik. ‘Hoe weet je dat dit gevoel angst is?’ Pien vertelt over de schrijnende prikkels en de onrustige bewegingen. Al vertellende streelt ze als vanzelf met haar hand over haar buik. We blijven samen een tijdje zitten, zwijgend, blijvend en aanwezig. Alleen het geluid van de strelende hand is hoorbaar. ‘Hoe is het voor de angst om te weten dat er ook een deel in jou is dat assertief en krachtig is?’ Pien kijkt me aan en zegt: ‘Het lijkt alsof de angst zich meer durft te laten zien. Ik denk dat ik nu op 40% zit en ik voel me er heel rustig onder.’ Op de massagetafel leg ik mijn hand op de buik van Pien, drie vingerbreedtes onder de navel op het tweede chakra, het centrum van levensenergie en seksualiteit. Ik nodig haar uit om rustig naar mijn hand te ademen. Af en toe zijn lichte schokjes voelbaar. En zo laten we ons omhullen door de heilige stilte waarin het lichaam zichzelf aan het helen is.
– Annemiek Custers